Hymn to uroczysta, podniosła pieśń pochwalna, sławiąca ludzi, wartości czy bóstwa.
"Hymn o miłości" -Święty Paweł 1Kor, 1-13
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie.
Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy.
Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz: Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość."
Kto mówi w wierszu?
Wiemy, że hymn ten napisał św. Paweł. Jest to fragment listu jego autorstwa- 1 Listu do Koryntian. Można uznać, że mówiący w wierszu to drugie jego ja (alter ego). Gdybyśmy jednak nawet tego nie wiedzieli, po tonie hymnu wnioskujemy, że mówiącym w wierszu jest nauczyciel, dający innym rady, wskazujący drogę postępowania.
Do kogo mówił?
„Ty” liryczne nie ujawnia się w tym wierszu, skądinąd jednak wiemy , ze list, którego fragmentem jest hymn był adresowany do ludzi, którzy niedawno przyjęli chrześcijaństwo i mogli jeszcze nie mieć rozeznania w sprawach wiary.
Czym jest wiersz? Ja jest tematyka utworu?
Pochwałą miłości rozumianej po chrześcijańsku, jako jedna z cnót ewangelicznych.
Co sugeruje tytuł?
Tytuł sugeruje temat utworu- jest nim miłość pojmowana po chrześcijańsku , i gatunek – jest nim hymn.
Na jakim pomyśle oparty jest utwór?
Pomysł oparty jest na wyliczeniu wszystkich przymiotników miłości oraz pokazaniu, czym miłość nie jest, często przy zastosowaniu poetyki kontrastu. Ten pomysł pociąga za sobą realizację w postaci wyliczeń.
Jakie jest przesłanie utworu?
Najważniejszą ze wszystkich cnót jest miłość. Bez niej żadne poświęcenie, przymioty ani dobre uczynki nie mają znaczenia. Ona nadaje sens życiu – jest bezinteresowna, pozbawiona egoizmu, zazdrości, gniewu, cierpliwa, wybaczająca, radosna i zdolna wszystko znieść, a przy tym- wieczna.
Środki stylistyczne
Personifikacja- np.[miłość] wszystko znosi, [miłość] wszystkiemu wierzy.
Epitet- np. miedź brzęcząca, cymbał brzmiący.
Porównanie- np. „Stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący”.
Anafora- np.
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości
Kontrast- np.”Nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą”
Symbole-
„Język aniołów”- jezyk niezrozumiały dla przeciętnego śmiertelnika, znany jedynie wtajemniczonym, związany z wyjątkowym pięknem i tajemnicą, symbol wtajemniczenia
„Miedź brzęcząca- kawałek metalu wydający fałszywy dźwięk, symbol bezduszności
„Cymbał brzmiący”- pusty instrument, który brzmi tylko wtedy, kiedy ktoś na nim gra; symbolizuje kogoś niezdecydowanego, kto nie ma własnego zdania, własnych zasad i wartości.
Konstrukcja utworu
Jego pierwsza część to dowody na potęgę miłości. W drugiej następuje wyliczenie cech prawdziwej miłości. Trzecia to podsumowanie - zestawienie miłości z wiarą i nadzieją.
